تا حالا به این فکر کردید چندبار شده به درد و دلای مادرتون گوش کنید؟ یا چندبار شده ازشون بپرسید ایا مشکلی دارند یا نه ؟
اگر با خانوادتون زندگی نمیکنید، تا حالا چندبار شده شما اول بهش زنگ بزنید حالشون بپرسید یا هر چند وقت یکبار بهشون سر میزنید ؟
میدونستید که خیلیا مادرشون از دست دادند و ارزشون این هست که دوباره شانس دوباره داشته باشند؟
یکجا متنی خوندم که خیلی قشنگ بود دوست دارم شما هم بخونید:
“وقتی مادر نداشته باشی، تازه اون موقع هست که میبینی هیچ کس اونطور که باید درکت نمیکنه، هیچکس اونطور که باید حرف هات رو نمیفهمه، هیچ کس اونطور که باید راز دلت رو از توی چشمات تشخیص نمیده و هیچ کس اونطور که باید تو رو نمیشناسه. خدا انگار سیستمی در وجود تمام مادرها نهادینه کرده که بدون اینکه فرزندشون حرفی بزنه، میفهمن که چه چیزی تو دلش میگذره. مادر که نداشته باشی، از تمام این ها محرومی، اون موقع تازه میفهمی که دنیا و آدم هاش چقدر باهات غریبه اند. مادر، خودش لشکری یک نفره هست که با درک کردن و فهمیدنت، بهت انگیزه و امید زندگی میده.”
پس همین الان اگر سایه مادرت هنوز بالا سرت هست سریع بهش زنگ بزن و بگو چقدر دوستش داری و قدردان بودنش هستی…